Een strategie kan nog zo goed uitgedacht zijn, als de menskant niet op orde is, is de implementatie gedoemd te mislukken. Het goed communiceren van de strategie blijkt hierbij een van de belangrijkste factoren – op het moment dat het management vaak denkt dat dit klaar is, is meestal pas een klein deel van de organisatie bereikt.

• The curse of knowledge:

De boodschap komt niet over omdat mensen al iets in hun hoofd hebben bij bepaalde (management)woorden. Omdat we onze communicatievaardigheden schromelijk overschatten (zie kader: ‘the tapping experiment), is het van groot belang om niet alleen het hoofd (to know) van de mensen in de organisatie te bereiken, maar ook het hart (to care) en de handen (to do).’

Maar hoe doe je dat?

Hoofd:                 eenvoudig en overzichtelijk weergeven van de doelen.

Hart:                    ‘het verhaal’ vertellen dat doorgegeven moet worden.

Handen:             de doelen goed individueel vertalen; het ‘wat’ definiëren en het ‘hoe’ meer loslaten.

• The decision paralysis:

Uit onderzoek blijkt dat mensen maximaal vier keuzes aan kunnen. Zo doen mensen in een restaurant met een uitgebreide menukaart niet alleen langer over hun keuze, maar zijn ze er achteraf ook minder tevreden over. Maak dus niet meer dan vier scenario’s voor eventueel veranderende omstandigheden bij het ondernemingsplan.

• Message distortion:

De boodschap raakt vervormd als deze over meer schijven gaat. Zorg daarom voor continue terugkoppeling bij het cascaderen, zodat de boodschap behouden blijft.

• Mitigated speech:

In organisaties (zeker in de zachtere sector) kan een cultuur heersen van het elkaar niet aanspreken op een slechte beslissing. Niemand durft met de vuist op tafel te slaan; of men houdt elkaar de hand boven het hoofd.

• Het pygmalioneffect:

Eerlijke leiders bestaan niet. Iedereen heeft een lieveling of een zwart schaap in zijn of haar team. Je beste leiderschap richt je (onbewust) op je lieveling, je slechtste op je zwarte schaap, blijkt uit onderzoek. Doe daarom een groepsevaluatie van het personeel. Zo kom je er wellicht achter dat niet iedereen in jouw team past. En misschien kun je wel ruilen? (Want is dat niet veel minder onethisch dan een in potentie goed personeelslid kansen ontnemen?)

• Willpower depletion:

Wilskracht is niet onuitputtelijk (zie kader: cookie experiment) en neemt energie weg voor een volgende taak. Bij de implementatie van een strategie is daarom belangrijk dat veranderingen onderdeel kunnen worden van de routine in het werk. Zorg dan ook voor een duidelijke focus (keuzes!), breek doelen in stukjes (mijlpalen), en maak het proces van streven naar nieuwe gewoonten leuk.

• Complexity:

Complexiteit is door het exponentiële karakter een gevaar voor elke organisatie. (Zo blijkt uit ‘the paper folding experiment een vel papier na vijftig keer dubbelvouwen maar liefst 100.000.000 kilometer dik …) Wie een strategie, of de invoering ervan, te complex maakt, haalt zich allerlei nieuwe en vaak onvoorziene processen op de hals. De kunst is om de implementatie zo eenvoudig mogelijk te houden.